Από την έναρξη του πολέμου στη Γάζα, Ισραηλινοί στρατιώτες και πράκτορες μυστικών υπηρεσιών χρησιμοποιούν συχνά Παλαιστίνιους που έχουν τεθεί υπό κράτηση ως «ανθρώπινες ασπίδες», ισχυρίζεται σήμερα ένα αποκαλυπτικό άρθρο των New York Times. Σύμφωνα με την έρευνα της αμερικανικής εφημερίδας, κρατούμενοι έχουν εξαναγκαστεί τους περασμένους 12 μήνες να συμμετάσχουν σε αναγνωριστικές αποστολές και άλλου είδους επιχειρήσεις που είναι επικίνδυνες για τη ζωή τους, με στόχο των προστασία των στελεχών του IDF.
Παρόλο που η έκταση και η κλίμακα αυτών των επιχειρήσεων παραμένουν άγνωστες, η πρακτική αυτή (παράνομη σύμφωνα με το ισραηλινό και το διεθνές δίκαιο) έχει χρησιμοποιηθεί από τουλάχιστον 11 διμοιρίες σε πέντε πόλεις της Γάζας, ενίοτε και με τη συμμετοχή αξιωματικών των ισραηλινών υπηρεσιών πληροφοριών.
Ένα παράδειγμα που αναφέρεται στο δημοσίευμα είναι η ιστορία του Μοχάμεντ Σουμπέιρ, ενός 17χρονου που τέθηκε υπό κράτηση από τον ισραηλινό στρατό για περίπου 10 μέρες στις αρχές Μαρτίου. Ο Σουμπέιρ εξαναγκάστηκε αρκετές φορές, μέχρι την αποφυλάκισή του, να διασχίσει περπατώντας και φορώντας χειροπέδες τα ερείπια της πόλης του, της Χαν Γιουνίς, αναζητώντας εκρηκτικά που μπορεί να είχε «φυτέψει» η Χαμάς. Ο ίδιος περιγράφει πώς στρατιώτες τον υποχρέωσαν μια φορά να μπει σε ένα κτίριο παγιδευμένο με εκρηκτικά και ένιωσε πως εκείνες οι στιγμές θα ήταν οι τελευταίες της ζωής του.
Τέσσερις 19χρονοι στρατιώτες τα θύματα της Χεζμπολάχ στη Μπινγιαμίνα- Ανακοινώθηκαν τα ονόματά τους
Σύμφωνα με την έρευνα της εφημερίδας, κρατούμενοι έχουν χρησιμοποιηθεί τους περασμένους μήνες από τους Ισραηλινούς στρατιώτες για άκρως επικίνδυνες αποστολές, όπως η εξερεύνηση των τούνελ της Χαμάς, η αναζήτηση εκρηκτικών σε παγιδευμένα κτίρια ή ο χειρισμός αντικειμένων για τα οποία υπάρχει φόβος ότι μπορεί να κρύβουν βόμβες.
Αν και επισήμως οι IDF δηλώνουν ότι απαγορεύεται κατηγορηματικά η χρήση κρατουμένων ως ανθρώπινες ασπίδες, οι Times μίλησαν με Ισραηλινούς στρατιώτες που περιέγραψαν τις αποστολές αναγνώρισης με τη συμμετοχή Παλαιστινίων ως μια άκρως διαδεδομένη πρακτική, η οποία εφαρμόζεται με την έγκριση ανωτέρων στρατιωτικών διοικητών.
Πολλοί από τους στρατιώτες που μίλησαν υπό καθεστώς ανωνυμίας στην εφημερίδα εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους για το φαινόμενο αυτό, εξηγώντας ότι αυτός ήταν ο λόγος που τους ώθησε να σπάσουν τη σιωπή τους. Σύμφωνα με μαρτυρίες, όταν έγιναν απόπειρες να εκφρασουν τη διαφωνία τους ορισμένοι στρατιώτες στους ανωτέρους τους, κάποιοι διοικητές προσπάθησαν να δικαιολογήσουν την πρακτική λέγοντας ότι οι κρατούμενοι ήταν τρομοκράτες και όχι άμαχοι. Ωστόσο, οι περισσότεροι από αυτούς αφέθηκαν μετά από ένα διάστημα ελεύθεροι, χωρίς να απαγγελθούν κατηγορίες εις βάρος τους.
Το άρθρο των NYT κάνει ειδική αναφορά και στην ιστορία του Μπασίρ αλ-Νταλού, ενός φαρμακοποιού από την πόλη της Γάζας, ο οποίος συνελήφθη στις 13 Νοεμβρίου στο σπίτι του. Ο 43χρονος άνδρας είχε εγκαταλείψει τέσσερις εβδομάδες νωρίτερα την οικία του μαζί με την οικογένειά του, αλλά εκείνη την ημέρα είχε επιστρέψει για να πάρει ορισμένα πράγματα.
Αφού τον συνέλαβαν οι Ισραηλινοί στρατιώτες και τον ανέκριναν για τις δραστηριότητες της Χαμάς στην περιοχή, του έδωσαν εντολή να γδυθεί και να μείνει με τα εσώρουχα. Κατόπιν του έβαλαν χειροπέδες, του έδεσαν τα μάτια και τον οδήγησαν σε ένα μισογκρεμισμένο 5ώροφο σπίτι, όπου φοβόντουσαν ότι μπορεί να υπήρχαν βόμβες της ισλαμιστικής οργάνωσης ή κάποια κρυφή σήραγγα.
Του έδωσαν την εντολή να μπει στην αυλή και να την ψάξει, μετακινώντας αντικείμενα με τα πόδια του. Στη μαρτυρία του ο 43χρονος περιγράφει πώς 3 στρατιώτες τον έσπρωξαν βίαια να προχωρήσει μπροστά και κατόπιν στάθηκαν σε ασφαλές σημείο, ενώ εκείνος εξερευνούσε ξυπόλητος τα συντρίμμια, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί από τα σπασμένα γυαλιά.
Αξίζει τέλος να σημειωθεί ότι, κατά την έρευνά τους, οι Times δεν βρήκαν αποδείξεις για τραυματισμό ή θάνατο κάποιου Παλαιστίνιου κρατούμενου ενώ χρησιμοποιούνταν ως ανθρώπινη ασπίδα. Σε μία περίπτωση, την οποία επιβεβαίωσε η εφημερίδα, ένας Ισραηλινός αξιωματικός σκοτώθηκε από πυρά άνδρα της Χαμάς αφού είχε προηγηθεί έρευνα στον χώρο από κρατούμενο, ο οποίος είτε δεν εντόπισε τον ένοπλο, είτε απέκρυψε επίτηδες την παρουσία του.
