Συνομιλεί ο Αλεξάντερ Ντούγκιν με τον παρουσιαστή στην εκπομπή Escalation του Sputnik TV.

Παρουσιαστής: Θα ήθελα να ξεκινήσω με ένα πραγματικά σημαντικό θέμα, του οποίου η σημασία είναι προφανής σε όλους. Χθες ο Βλαντιμίρ Πούτιν ανακοίνωσε τις επιτυχημένες δοκιμές του του νέου υπερπυραύλου Μπουρεβέστνικ [*«Θυελλίδες» ή Πετρέλι, ένα μεγάλο θαλασσοπούλι συγγενικό με το άλμπατρος, που είναι δεινοί ταξιδευτές μεγάλων αποστάσεων]— ενός νέου πυραύλου ικανού να κάνει τον κύκλο του πλανήτη για μήνες, κρατώντας τη Δύση ή οποιαδήποτε άλλη χώρα σε αγωνία. Τα Δυτικά ΜΜ ενημέρωσης όπως οι New York Times τον έχουν χαρακτηρίσει «ιπτάμενο Τσερνόμπιλ», λέγοντας ότι αποσταθεροποιεί την κατάσταση και περιπλέκει τον έλεγχο των εξοπλισμών. Η αντίδραση της Δύσης ήταν πολύ έντονη. Είμαι πολύ περίεργος το πώς θα επηρεάσει αυτός ο πύραυλος την ισορροπία δυνάμεων; Ποια πλεονεκτήματα μας δίνει στο παρόν στάδιο;

Η κυβέρνηση δεν δίνει παράταση, δίνει τελεσίγραφο! Αν δεν εκδώσετε τον Προσωπικό Αριθμό εως τις 5 Νοεμβρίου θα "μπλοκάρουν" οι συναλλαγές σας με το Δημόσιο

Αλεξάντερ Ντούγκιν: Θα παραδεχτώ ευθέως ότι δεν είμαι ειδικός στους εξοπλισμούς και είμαι επιφυλακτικός να φανώ ερασιτέχνης σε αυτόν τον τομέα. Είμαι κοινωνιολόγος. Σπουδάζω γεωπολιτική και πολιτική ψυχολογία, οπότε θα αναλύσω το θέμα από αυτές τις οπτικές γωνίες, ίσως με μια φιλοσοφική χροιά.

Μου φαίνεται ότι, υπό την επιρροή νεοσυντηρητικών, ο Τραμπ έχει σχηματίσει μια εσφαλμένη αντίληψη για τη θέση της Ρωσίας στην Ουκρανική σύγκρουση ─ για τις δυνατότητές μας, τα συμφέροντά μας, τις αξίες μας, για το τι είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε και τι δεν είμαστε. Με έναν τέτοιο Τραμπ, πεπεισμένο ότι αρκεί να πιέζει, να απειλεί να εκβιάζει ή να υψώνει τη φωνή του για να τερματιστεί η σύγκρουση στην Ουκρανία, δεν θα βρούμε κοινό έδαφος. Πρέπει να απαλλαγεί από αυτή την πεποίθηση. Η σκέψη του πρέπει να αναδιαμορφωθεί, να αλλάξει. Μόνο οι λέξεις το κάνουν δύσκολο. Υπήρξαν διαπραγματεύσεις στο Άνκορατζ, της Αλάσκας, συζητήσεις μεταξύ του προέδρου μας και του Τραμπ. Είναι ένας παρορμητικός άνθρωπος, που ζει την κάθε στιγμή, οξύθυμος, επιθετικός, αλλά σέβεται τη δύναμη και την αποφασιστική στάση, & αντίδραση. Καταλάβαμε ότι δοκιμάσαμε διαφορετικές προσεγγίσεις στην επικοινωνία μαζί του, αλλά δεν δέχεται μια «ήπια» στάση. Ερμηνεύει κάθε καλοσύνη ως αδυναμία.

Όταν του λέμε «Είμαστε ανοιχτοί σε διάλογο», νομίζει ότι μας λείπει η δύναμη να συνεχίσουμε τον πόλεμο. Όταν του προσφέρουμε συμβιβασμό, απαντά: «Μόνο με τους δικούς μας όρους ─ μια εκεχειρία προς το παρόν, και τα υπόλοιπα θα τα τακτοποιήσουμε αργότερα». Το να αντιμετωπίζουμε τη Ρωσία ─ μια μεγάλη πυρηνική, στρατιωτική και οικονομική δύναμη ─ ως υποδεέστερη, ως προτεκτοράτο όπως είναι η Ευρώπη, η Ουκρανία ή το Ισραήλ, είναι θεμελιωδώς λανθασμένη προσέγγιση. Το συνειδητοποιήσαμε αυτό. Η ευγένεια, οι δηλώσεις, οι λογικές φόρμουλες δεν του ταιριάζουν. Αντιλαμβάνεται την ευγένεια ως αδυναμία, τις λογικές προτάσεις ως δειλία, την προθυμία μας για συμβιβασμό ως συνθηκολόγηση. Αυτό είναι απολύτως ψευδές και δεν έχει συμβεί ποτέ. Πρέπει να επιδείξουμε πυγμή & ωμή δύναμη. Ο Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν μίλησε γι’ αυτό, αναφέροντας το oshelomlenie («το σοκ», «τον συγκλονισμό») ─ η Δύση πρέπει να σοκαριστεί από τις πράξεις μας. Η δοκιμή του Μπουρεβέστνικ, του «ιπτάμενου Τσερνόμπιλ», είναι ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. Αλλά αυτό δεν επαρκεί. Πρέπει να προχωρήσουμε παραπέρα.

Η Δύση πρέπει να φοβηθεί, επειδή τα λογικά επιχειρήματα έχουν εξαντληθεί. Μόνο κάτι πραγματικά τρομακτικό θα την εξαναγκάσει να μιλήσει με την Ρωσία πάνω σε ισότιμη βάση.

Παρουσιαστής: Δεν είναι αρκετά τρομακτικό το γεγονός και μόνο ότι ο πύραυλος Μπουρεβέστνικ, μπορεί να παραμείνει στον αέρα για μεγάλο χρονικό διάστημα και είναι πρακτικά αδύνατο να εντοπιστεί ή να καταρριφθεί;

Αλεξάντερ Ντούγκιν: Το θέμα είναι ότι η Δύση αντιμετωπίζει τις δηλώσεις μας με σκεπτικισμό. Μελέτησα τον δυτικό Τύπο. Πολλοί αποκαλούν το Μπουρεβέστικ μπλόφα, ένα φανταστικό όπλο που δεν υπάρχει, αμφισβητούν τα χαρακτηριστικά του, είναι σίγουροι ότι θα βρουν μέτρα εναντίον του. Αυτό θα ισχύει πάντα. Οι επιδείξεις ισχύος μας αντιμετωπίζονται με δυσπιστία και μας κατηγορούν για εξαπάτηση. Ο Ντμίτρι Σέιμς το έχει επισημάνει σωστά. Μια πραγματική επίδειξη ισχύος είναι απαραίτητη για να ξεπεράσουμε τη σφαίρα ότι πρόκειται για μπλόφα.

Η Δύση μπλοφάρει πιο επιδέξια. Οι μέτριες δυνατότητές της διογκώνονται ότι είναι «μεγάλες ανακαλύψεις». Ο Τραμπ λειτουργεί με υπερβολές: «Φανταστικό! Τέλεια! Απολύτως!» Η ρητορική του περί ισχύος και αυτοπεποίθησης μαγεύει όπως μια κόμπρα μαγεύει ένα κουνέλι για να το ακινητοποιήσει και μετά να το κατασπαράξει. 

Η Ρωσική διπλωματία για 35 χρόνια χτίστηκε διαφορετικά: «Ας αποφύγουμε τις συγκρούσεις, ας βρούμε συμβιβασμούς, ας λάβουμε υπόψη και τα δικά τους συμφέροντα». Και η απάντηση σε αυτή την συμπεριφορά είναι: ─ «Φανταστικά, τώρα θα σας συντρίψουμε!» Οι συγκεκριμένες επιθέσεις που δεν άγγιξαν το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν παρουσιάζονται ως θρίαμβος. Τα ΜΜ ενημέρωσης το αντιλαμβάνονται και ο ίδιος ο Τραμπ πιστεύει ότι το Ιράν έχει «πέσει στα γόνατά του». Αυτές είναι αυτοεκπληρούμενες προφητείες: Δηλώνουν ένα «καταστροφικό χτύπημα», δείχνουν ένα κατασκευασμένο αποτέλεσμα ─ που λειτουργεί στην εικονική πραγματικότητα. Οι αποκαλύψεις και τα επιχειρήματά μας δεν εντυπωσιάζουν. Οι αποτυχίες του Τραμπ ανακηρύσσονται νίκες, που αντηχούν σε όλα τα μέσα ενημέρωσης.

Χρειαζόμαστε ένα χτύπημα σε ένα ευαίσθητο σημείο που δεν μπορεί να αγνοηθεί. Τι είναι αυτό — δεν ξέρω. Ο πρόεδρος Πούτιν μιλάει για ένα συγκλονιστικό χτύπημα «Επιχείρηση Οσελομλένιε». Η Δύση πρέπει να σοκαριστεί. Ξεκινήσαμε τον πύραυλο Μπουρεβέστνικ, αλλά δεν υπάρχει καμία αντίδραση. Ακόμα κι αν φοβούνται, προσποιούνται ότι η Ρωσία μπλοφάρει, ότι η οικονομία της είναι αδύναμη, ότι οι κυρώσεις τους είναι αποτελεσματικές, τα περιουσιακά στοιχεία της Ρωσίας μπορούν να κατασχεθούν. Αντιμετωπίζουμε την κόλαση. Ο Τραμπ, αν και συμπεριφέρεται καλύτερα, στην πράξη συνεχίζει τον πόλεμο του Μπάιντεν. Έλεγε συνέχεια: «Αυτός δεν είναι ο πόλεμός μου», αλλά ενεργεί σαν να είναι δικός του. Σύντομα θα πει: «Αυτός είναι ο πόλεμός μου και θα τον κερδίσω σε μια μέρα». Θα πρέπει να σκληρύνουμε απότομα τη ρητορική μας. Δεν τηρούν τις τυπικότητες, ενώ εμείς εξακολουθούμε να δεχόμαστε ευγενικά τα χτυπήματα. Ο Κίριλ Ντμίτριεφ, στο πνεύμα του Γκορμπατσόφ, προσπαθεί να ομαλοποιήσει τις σχέσεις μας με τις ΗΠΑ, αλλά αυτό οι Αμερικάνοι το αντιλαμβάνονται αυτό ως λευκή σημαία, ως μια συνθηκολόγηση, παράδοση.

Παρουσιαστής: Αργότερα θα μιλήσουμε για την επίσκεψη του Κίριλ Ντμίτριεφ — επικεφαλής του Ρωσικού Ταμείου Άμεσων Επενδύσεων — και για την ομαλοποίηση των σχέσεων Ρωσίας-ΗΠΑ ή την έλλειψή της στις. Θέλω να επιστρέψω στη φράση σας για την «Επιχείρηση oshelomlenie= Συγκλονισμού». Νωρίτερα αναφέρατε ότι αυτή θα μπορούσε να είναι η αρχή μιας «Επιχείρησης Συγκλονισμού» στην Ουκρανία, που θα συνδέεται με επιθέσεις σε υποδομές. Τι είναι αυτή η «Επιχείρησης Συγκλονισμού»; Εννοείτε μια επίδειξη δύναμης στο πεδίο της μάχης με τους πυραύλους μας;

Αλεξάντερ Ντούγκιν: Και πάλι, δεν είμαι ειδικός σε όπλα, αλλά μελετώ τη συλλογική συνείδηση. Μερικές φορές ένα μικρό, ακριβώς στοχευμένο drone παράγει μεγαλύτερο αποτέλεσμα από την καταστροφή όλων των ουκρανικών υποδομών, αν η τελευταία περάσει απαρατήρητη.

Ζούμε σε έναν κόσμο συμβόλων, εικόνων & εικονικής πραγματικότητας, όπου δεν υπάρχει άμεση σύνδεση μεταξύ της δύναμής μας και της αντίληψής της. Δεν λέω τι να χτυπήσουμε — πρέπει να υπολογίσουμε μοντέλα. Για παράδειγμα, υπάρχει ο Ζελένσκι — αυτή είναι μια πραγματικότητα· χωρίς αυτόν — όλα θα ήταν διαφορετικά. Είναι σίγουροι ότι δεν μπορούμε να τον πιάσουμε. Στόχος τους δεν είναι να σώσουν την Ουκρανία, αλλά να μας κάνουν πόλεμο μέσω άλλων χεριών. Όσο υπάρχει ο Ζελένσκι, ακόμα και μόνος του, είναι ενσωματωμένος στην προπαγάνδα τους και όλα είναι «φανταστικά, υπέροχα». Καταστρέψτε υποδομές — θα τις κρύψουν. Ο στρατός βλέπει πραγματικούς χάρτες και δορυφορικές εικόνες, αλλά στο κοινό που αποφασίζει για κυρώσεις ή χτυπήματα παρουσιάζονται παραποιημένα πλάνα. Η χειραγώγηση της πραγματικότητας δεν είναι κάτι το καινούργιο. Είναι η μεταμοντέρνα προσέγγιση της Δύσης τα τελευταία 30 χρόνια. Μια στρατιωτική επιχείρηση χωρίς υποστήριξη από τα ΜΜ ενημέρωσης, χωρίς εικόνες χτυπήματος, ακόμη και δημιουργημένες από την τεχνητή νοημοσύνη, δεν θεωρείται επιτυχημένη. Απαιτείται ένας συνδυασμός στρατιωτικής δράσης, πολιτικής, διακηρύξεων, οπτικών εικόνων και διαδηλώσεων για να πειστεί ο θεατής. Αν δεν προβληθεί, είναι σαν να μην συνέβη.

Δεν ήμασταν προετοιμασμένοι για τέτοιου είδους πόλεμο — είναι μια νέα πρόκληση για εμάς. Μετράμε την επιτυχία με βάση τον αριθμό των νεκρών, την απελευθέρωση εδαφών, γλιτώνουμε εχθρούς, προετοιμάζουμε μια «χειρονομία καλής θέλησης» για 20.000 δολοφόνους σε ένα καζάνι. Αυτό που χρειάζεται είναι μια πράξη «Σοκ & Δέους» που θα χτυπήσει κατακέφαλα τους αντιπάλους μας, όχι εμάς τους ίδιους. Αυτό απαιτεί όχι μόνο στρατιωτική στρατηγική αλλά και μιντιακή κυριαρχία. Για να αιφνιδιάσετε τη Δύση, ειδικά στο πλαίσιο της κλιμάκωσης του Τραμπ, πρέπει να τους κάνετε να φωνάξουν: «Τρομακτικά φανταστικό, οι Ρώσοι έχουν ξεπεράσει όλα τα όρια!» — ενώ συνεχίζουν να επιμένουν ότι είμαστε αδύναμοι, δεν προχωράμε, αποφεύγουμε αποφασιστικά βήματα και κάνουμε συμβιβασμούς.

Υπάρχουν όμως πράξεις που η ρητορική δεν μπορεί να διαστρεβλώσει. Πρέπει να υλοποιηθούν. Υπάρχουν μέθοδοι.

Παρουσιαστής: Αναφέρεστε στις στρατιωτικές επιχειρήσεις στην οδό Μπάνκοβα. Αυτός είναι ο παράγοντας που έχει προκαλέσει έκπληξη;

Αλεξάντερ Ντούγκιν: Το χτύπημα στην Μπάνκοβα έχει συζητηθεί τόσο πολύ που έχει χάσει κάθε νόημα. Δεν ξέρω τι θα είναι — ένα μικροσκοπικό drone, ένα ηλεκτρονικό περιστέρι, ένα φευγαλέο μικροσκοπικό στοιχείο ή ένας υπερπύραυλος Μπουρεβέστνικ που κατεβαίνει από τον ουρανό. Ίσως ένα μικρό κουνούπι να μπορεί να εξαλείψει τον Γερμάκ και τον Μπουντάνοφ, ή κάτι άλλο θεμελιώδες. Δεν παίρνω εγώ τις αποφάσεις, δεν γνωρίζω τις δυνατότητές μας και δεν δίνω συμβουλές. Οι υπεύθυνοι πρέπει να αποφασίσουν. Αλλά, το να ανακοινώνεις “Επιχείρηση Συγκλονισμού” και να μην προκαλείς κάποια αίσθηση είναι επικίνδυνο.

Η ρητορική μας γίνεται πιο σκληρή, επιδεικνύουμε ικανότητες και οι άνθρωποι περιμένουν ένα επόμενο βήμα από εμάς. Πρέπει να τους σοκάρουμε, να αισθανθούν «Σοκ & δέος», ώστε οι αντίπαλοί μας να συγκλονιστούν πραγματικά. Παρακολουθώ την αντίδραση της Δύσης ─ σιωπούν για τον Ορέσνικ και τον Μπουρεβέστικ, σαν μην συμβαίνει τίποτε. Ο Τραμπ δεν δείχνει κανένα σημάδι ότι κλονίζεται. Αναλύω την ψυχολογία, την κοινωνιολογία, τη γεωπολιτική του, ακόμη και τις πιο μικρές του χειρονομίες, σε αυτό το τρομακτικό παιχνίδι κλιμάκωσης όπου διακυβεύεται η μοίρα της ανθρωπότητας. Αλλά δεν υπάρχει καμία ανησυχία.

Δεν έχουμε τελειώσει τη δουλειά μας. Στόχος δεν είναι να πείσουμε τους εαυτούς μας για τη δύναμή μας, αλλά να τους ταρακουνήσουμε. Αν ο Τραμπ πει, «Αυτός δεν είναι ο πόλεμός μου», αν κόψει τα κανάλια υποστήριξης και αφήσει τους Ευρωπαίους να το τακτοποιήσουν μόνοι τους, τότε έχουμε αιφνιδιάσει κάποιον. Πρέπει να αιφνιδιάσουμε την γηραιά Αλβιών, το Παρίσι, τον Μερτς. Η επίθεση από άγνωστα drones τους ανησύχησε ─ τους έκανε να νιώθουν άβολα, αλλά δεν σοκαρίστηκαν. Χρειάζεται κάτι απίστευτο. Αρκετά με τις ψευδαισθήσεις ότι θα μας πάρουν στα σοβαρά. Είμαστε πιο δυνατοί, πιο επικίνδυνοι, πιο ισχυροί από ό,τι νομίζουν. Αυτό πρέπει να αποδειχθεί ─ αυτή είναι η «Επιχείρηση Συγκλονισμού» = «Επιχείρηση Οσελομλένιε». Μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν αποτελέσματα. Πρέπει να συνεχίσουμε την προσπάθεια.

Παρουσιαστής: Επιτρέψτε μου να διευκρινίσω: Ο Κυρίλ Μπουντάνοφ βρίσκεται στη λίστα των τρομοκρατών και των εξτρεμιστών. Θέλω να προσθέσω στα λόγια σας: Ο Τραμπ είπε: «Δεν παίζουν παιχνίδια μαζί μας και εμείς δεν παίζουμε μαζί τους». Τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτή η φράση;

Αλεξάντερ Ντούγκιν: Τίποτα δεν σημαίνει. Είναι σαν ένας μικρός βήχας. Θα μπορούσαμε να πούμε το ίδιο: «Εμείς παίζουμε, αυτοί παίζουν». Όταν ο Τραμπ δεν έχει τίποτα να πει, κάνει μια παράλογη παρατήρηση που ακούγεται λογική αλλά είναι χωρίς νόημα. Σημαίνει ότι δεν τον ζαλίσαμε. Όταν τον ζαλίζουμε, θα αρχίσει να μιλάει με συνοχή. Προς το παρόν, είναι το συνηθισμένο του τρολάρισμα ─ το ερμηνεύστε το όπως θέλετε. Ο ίδιος δεν καταλαβαίνει τι λέει. Η αποφασιστικότητά του να προχωρήσει σε έναν νέο γύρο πυρηνικής κλιμάκωσης δεν έχει διασπαστεί. Δυστυχώς.

Παρουσιαστής: Έχω μια τελευταία ερώτηση σχετικά με την «Επιχείρηση Οσελομλένιε». Δεν νομίζετε ότι, για παράδειγμα, αν, όπως προτείνετε, ο Γιερμάκ ή ο Ζελένσκι απομακρυνθούν, τα ευρωπαϊκά ΜΜ ενημέρωσης και οι πολιτικοί θα το χρησιμοποιήσουν αμέσως για να δημιουργήσουν την εικόνα ενός μάρτυρα και να εξηγήσουν στους πολίτες τους ότι υπάρχει τώρα μια άμεση απειλή που απαιτεί προετοιμασία για πόλεμο με τη Ρωσία; Αυτή τη στιγμή σκιαγραφούν μια θολή εικόνα, χειραγωγώντας τα γεγονότα, και αυτό θα τους έδινε ένα τέλειο εργαλείο.

Αλεξάντερ Ντούγκιν: Ίσως αυτό συμβεί. Αλλά αν κάποιος διψάει για πόλεμο εναντίον μας, θα τον ξεκινήσει — με πρόσχημα ή χωρίς. Δεν επιμένω σε συγκεκριμένες αποφάσεις. Η «Επιχείρηση Οσελομλένιε» έχει κηρυχθεί και πιστεύω ότι είναι επίκαιρη και σωστή. Ωστόσο, η μορφή της είναι αποκλειστικό προνόμιο του Ανώτατου Ηγέτη μας και της στρατιωτικοπολιτικής ηγεσίας. Δεν προτείνω κάτι ούτε υπαινίσσομαι — αναφέρω μόνο εικόνες και παραδείγματα.

Αλλά σημειώστε: Αν δεν τους αναισθητοποιήσουμε, θα προετοιμαστούν για πόλεμο με ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία και ταχύτητα. Λέμε: «Θα τους αναισθητοποιήσουμε τώρα», αλλά δεν ενεργούμε. Τότε οι ίδιοι θα στήσουν μια πρόκληση ─ θα στείλουν ένα «κουνούπι» στον Ζελένσκι, θα κατηγορήσουν τους Ρώσους, θα μας αποδώσουν οτιδήποτε. Οι επιχειρήσεις με ψευδή σημαία είναι το πρότυπο της σύγχρονης πολιτικής. Αν παραμείνουμε αδρανείς, θα το κάνουν για εμάς και θα το χρησιμοποιήσουν εναντίον μας.

Η πραγματικότητα έχει χάσει την αξιοπιστία της — δεν υπάρχει. Οι εικόνες καθορίζουν τα πάντα. Έχουμε έλλειμμα στην εικόνα της ισχύος. Λένε: οι Ρώσοι είναι επικίνδυνοι, αλλά ασήμαντοι. Απειλούμε, αλλά είμαστε αβοήθητοι. Αυτό προετοιμάζει το έδαφος για την επιθετικότητά τους: την εικόνα ενός μοχθηρού αλλά αδύναμου εχθρού, όπως ο Σαντάμ Χουσεΐν ή η Χαμάς. Μας οδηγούν σε αυτή την παγίδα, και εμείς δεν αντιστεκόμαστε. Επαναλαμβάνουμε: «Είμαστε ειρηνικοί, δεν επιδιώκουμε να επιτεθούμε». Απαντούν: «Είναι αδύναμοι, κρύβουν την απειλή τους, φοβούμενοι την αποκάλυψη». Αυτός είναι ένας μονόπλευρος πόλεμος πληροφοριών.

Υπάρχουν σπάνιες ευκαιρίες — λίγες, αλλά υπάρχουν — που μπορούν να υπονομεύσουν τη στρατηγική τους για την πληροφοριακή επίθεση. Πρέπει να χτυπήσουμε τη φούσκα της πληροφορίας τους, όχι τη Δύση ή την Ουκρανία. Αυτή η φούσκα είναι επικίνδυνη. Δημιουργεί μια εικόνα που δικαιολογεί έναν πραγματικό πόλεμο εναντίον μας — Τόμαχοκ, πυρηνικά υποβρύχια, όπως λέει ο Τραμπ. Πιστεύουν ότι επιθέσεις όπως αυτές στο Ιράν θα μας αναγκάσουν να συνθηκολογήσουμε. Όσο περισσότερο διακηρύσσουμε: «Δεν θα πρόκειται να επιτεθούμε, ακολουθούμε τους κανόνες», τόσο ισχυρότερη γίνεται η εντύπωση της αδυναμίας μας. Αιχμαλωτίζουμε 20.000 Ουκρανούς στρατιώτες, τους ανταλλάσσουμε, δημιουργούμε συνθήκες — αυτό γίνεται αντιληπτό ως αδυναμία. Πώς να το αλλάξουμε αυτό; — Δεν ξέρω. Αλλά είναι απαραίτητο.

Πρέπει να ενεργοποιήσουμε μηχανισμούς που να λαμβάνουν υπόψη την πληροφοριακή διάσταση. Τα ψέματά τους δεν είναι ακίνδυνα — οδηγούν σε πυραυλικές επιθέσεις στην επικράτειά μας. Τότε θα πρέπει να απαντήσουμε σκληρά. Ενσωματώνουν τα πάντα — ειρηνικότητα, σκληρότητα, διαπραγματεύσεις, αποφασιστικά βήματα — στην αφήγησή τους. Πώς να διαταράξουμε τον πληροφοριακό τους πόλεμο σε αυτό το κρίσιμο σημείο; Πρέπει να σταματήσουμε τη Δύση από την επιθετικότητα στην οποία πλησιάζει όλο και περισσότερο. Η ισορροπία μεταξύ λογικής και ισχύος απαιτεί βελτίωση. Η κλιμάκωση ή η ατελείωτη αποφυγή ισοδυναμούν με συνθηκολόγηση.

Αυτή είναι η τέχνη του πολέμου, της υψηλής πολιτικής, του αγώνα για κυριαρχία και εθνικά συμφέροντα. Η πολιτική είναι ένας αγώνας για την ύπαρξη — μια φιλοσοφική κατηγορία. Κάποιοι ηγέτες κατέχουν αυτή την τέχνη, άλλοι οδηγούν στην καταστροφή. Δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε στις δάφνες μας — μολυβένια σύννεφα καταιγίδας μαζεύονται από πάνω μας. Είναι καιρός να αναζητήσουμε συμμάχους για έναν πιθανό πόλεμο.

Θα πρότεινα μια στρατιωτική συμμαχία με την Κίνα. Αν η Δύση καταλάβει ότι μια επίθεση εναντίον μας θα προκαλέσει αντιδράσεις από τους συμμάχους, αυτό θα την αποτρέψει. Αν η προσοχή τους στραφεί στην Ταϊβάν, πρέπει να υποστηρίξουμε την Κίνα. Είμαστε στα πρόθυρα αυτού. Ενωμένες σε συμμαχία η Ρωσία και η Κίνα, ως οικονομικές, γεωπολιτικές και στρατιωτικές δυνάμεις, αποτελούν μια ισχυρή δύναμη. Πρέπει να ενισχύσουμε τους δεσμούς μας με την Ινδία και άλλες χώρες. Λυδία λίθος είναι η επιθετικότητα των ΗΠΑ εναντίον της Βενεζουέλας και της Κολομβίας. Αν αλλάξουν τα καθεστώτα εκεί, αυτό αποτελεί απειλή για εμάς. Είναι το δόγμα Μονρόε τους, οι «Ουκρανίες» τους, και δεν θα σταματήσουν. Η επιτυχία θα ενισχύσει την εμπιστοσύνη τους ότι μπορούν να δράσουν εναντίον μας και της Κίνας. Πρέπει να εντείνουμε το γεωπολιτικό έργο στη Λατινική Αμερική. Αν επιτρέψουμε στον Τραμπ να αλλάξει καθεστώτα εκεί εύκολα, η θέση μας θα επιδεινωθεί.

Παρουσιαστής: Άρα θα έπρεπε να προμηθεύσουμε όπλα σε όλους τους αντιπάλους της Δύσης;

Αλεξάντερ Ντούγκιν: Προς όλους — Ιράν, Χεζμπολάχ, Βενεζουέλα. Δραστήρια, σε μεγάλες ποσότητες, απεριόριστα, όπως κάνουν οι ΗΠΑ στην Ουκρανία. Ταυτόχρονα, πείτε: «Είμαστε υπέρ της ειρήνης, Τραμπ, είσαι υπέροχος, αλλά αυτό είναι δουλειά». Ο Μαδούρο πληρώνει για τους πυραύλους Όρεσνικ, για τα συστήματα αεράμυνας — αυτή είναι μια συμφωνία. Όπως λέει ο Τραμπ, «Είναι μια συμφωνία». Ζήστε με λύκους — ουρλιάζετε σαν λύκος. 

Και λέμε: «Δεν θα υποστηρίξουμε τη Χαμάς, τη Χεζμπολάχ, θα καταλήξουμε σε συμφωνίες στη Συρία, θα βοηθήσουμε το Ιράν από μακριά, δεν θα συνάψουμε στρατιωτικές συμμαχίες εντός των BRICS». Αυτό μας κάνει ένα φανταστικό καρτούν «Τσεμπουράσκα» — όχι τρομακτικούς, τρελούς χαρακτήρες κινουμένων σχεδίων που προετοιμάζουν επίθεση. Η Δύση πλαισιώνει τον πόλεμο κατά της Ρωσίας ως καρτούν.

Πρέπει να ανατρέψουμε το «καρτουνίστικο» πολεμικό τους σχέδιο τώρα. Ο Τραμπ είναι ισχυρός στην ιδεολογία της MAGA, αλλά ενεργεί τερατώδως, όχι εις βάρος μας. Το διακύβευμά μας δεν είναι μόνο η τρέχουσα γραμμή επαφής, αλλά και η παγκόσμια θέση της Ρωσίας. Είμαστε ένας πόλος και θα πρέπει να έχουμε μια θέση στη Μέση Ανατολή, φίλους και εχθρούς, να συνάπτουμε συμμαχίες, να παρέχουμε στρατιωτική και οικονομική βοήθεια, αναμένοντας αμοιβαιότητα. Αυτό αφορά την Αφρική, την Ασία, τη Λατινική Αμερική. Μια μεγάλη δύναμη νοιάζεται για τα πάντα, ακόμα και για τα Νησιά Φώκλαντ. Έχουμε πόρους;

Αν μας λείπουν οι πόροι, κάθε εκτοπισμός θα μας κοστίσει την κυριαρχία μας. Είμαστε περικυκλωμένοι και ο εχθρός θα απαιτήσει περισσότερα ─ αποικισμό της Ρωσίας. Η Δύση μιλάει για αυτό από το πρωί μέχρι το βράδυ, δημιουργώντας πόρους για την κατάρρευσή μας ─ συνωμοσίες, επιχειρήσεις αλλαγής καθεστώτος. Δείξτε αδυναμία ─ η Αφρική, η Λατινική Αμερική, η Μέση Ανατολή, η Ασία δεν θα είναι δικές μας. Τότε θα πουν: «Η Σιβηρία δεν είναι δική σας, ο Βόρειος Καύκασος ​​δεν είναι δικός σας».

Η δυτική ηγεμονία είναι μια μηχανή που λειτουργεί σε νέες, δικτυωμένες πραγματικότητες. Η τεχνητή νοημοσύνη είναι ένα παράδειγμα. Την αναλαμβάνουμε χωρίς να καταλαβαίνουμε ότι στον πυρήνα της, όπως και με τον Έλον Μασκ, φυτεύονται φιλελεύθερες νάρκες. Μπορεί να εκραγεί σαν τους τηλεειδοποιητές της Χεζμπολάχ. Δεν κατανοούμε την κλίμακα της αντιπαράθεσης στην οποία βρισκόμαστε ήδη. Δεν κατανοούμε την τεχνική πλευρά, την στρατολόγηση της επιστήμης, του πολιτισμού, της οικονομίας μας με βάση τις επιχορηγήσεις. Η Δύση μας διείσδυσε, αφήνοντας πίσω πόρτες σε κάθε θεσμό ─ δημοκρατία, ελεύθερη αγορά. Τη δεκαετία του ’90 δώσαμε στον εχθρό τα κλειδιά της πόλης. Και ακόμα δεν έχουμε απελευθερωθεί πλήρως. Πολεμάμε σε όλα τα επίπεδα, συμπεριλαμβανομένου του πληροφοριακού, αλλά δεν ξέρουμε πάντα πώς. Πιστεύουμε ότι η σύγκρουση μπορεί να εντοπιστεί, αλλά είναι παγκόσμια.

Παρουσιαστής: Σκεφτόμαστε με όρους καλής θέλησης, αλλά ο κόσμος είναι απροετοίμαστος γι’ αυτό. Αναφέρατε για συμμάχους και την Κίνα. Θέλω να διευκρινίσω: το ταξίδι του Ντόναλντ Τραμπ που συμβαίνει τώρα και η συνάντηση με τον Σι Τζινπίνγκ στις 30 Οκτωβρίου ─ τι πρέπει να περιμένουμε από αυτό; Ορισμένα ΜΜ ενημέρωσης γράφουν ότι ο Τραμπ θα προσπαθήσει να απομακρύνει την κινεζική ενέργεια από τη Ρωσία.

Αλεξάντερ Ντούγκιν: Σίγουρα εν μέρει το επιδιώκει αυτό, αλλά όχι μόνο. ​​Ο Τραμπ έχει υιοθετήσει νεοσυντηρητικές θέσεις, εγκαταλείποντας τη φιλοσοφία της MAGA. Είναι ένα όργανο στα χέρια ανθρώπων όπως ο Λίντσεϊ Γκράχαμ. Στόχος του είναι να δημιουργήσει συμμαχίες στη Νοτιοανατολική Ασία χρησιμοποιώντας τον εκφοβισμό, την δωροδοκία, τις δελεαστικές προσφορές που, κατά την άποψή του, η Κίνα δεν θα αρνηθεί. Είναι ένας πόλεμος. Λέει: «Ανταγωνίζομαι την Κίνα», αλλά μας πολεμά. Μπάιντεν, Ομπάμα, νεοσυντηρητικοί ─ αυτός είναι ο Τραμπ σήμερα.

Η επίσκεψή του στην Κίνα είναι ένα ακόμη εχθρικό βήμα. Υφαίνει ίντριγκες και διαπραγματεύεται συμφωνίες που στοχεύουν εναντίον μας. Νομίζει ότι ελέγχει τα πάντα, αλλά η Ρωσία είναι κυρίαρχο κράτος και δεν θα τον υπακούσει. Σκόνταψε στη σύγκρουσή μας, περιμένοντας μια εύκολη νίκη. Η Ευρώπη επίσης γκρινιάζει, αλλά ακολουθεί τους νεοσυντηρητικούς. Και αυτό είναι επικίνδυνο.

Ο Τραμπ δεν μαλώνει απλώς με την Κίνα — επιδιώκει συμφωνίες εναντίον μας. Ο Σι Τζινπίνγκ είναι απίθανο να λάβει ριζοσπαστικά μέτρα εναντίον μας, αλλά πρέπει να εργαστούμε ώστε να μην συμβεί αυτό. Πρέπει να οικοδομήσουμε μια εντατική συνεργασία με την Κίνα. Ο πρόεδρός μας εργάζεται ακούραστα πάνω σε αυτό, αλλά οι μηχανισμοί της ρωσικής πολιτικής μερικές φορές δεν είναι συντονισμένοι σε αυτές τις προκλήσεις — είναι πολύ αργοί, γραφειοκρατικοί, νωθροί. Ο Πούτιν συμπεριφέρεται σαν ήρωας από τον οποίο εξαρτάται η μοίρα της ανθρωπότητας, αλλά οι οδηγίες του πνίγονται στη γραφειοκρατία, η κάθετη γίνεται οριζόντια. Πρέπει να επιταχύνουμε — σε συμμαχίες, στρατιωτικές, οικονομικές, στρατηγικές, με όσους μοιράζονται μια πολυπολική ατζέντα. Η «Επιχείρηση Συγκλονισμού =Οσελομλένιε» έχει επίπεδα, συμπεριλαμβανομένων θετικών βημάτων στην παγκόσμια πολιτική, προσέλκυσης νέων φίλων και υποστήριξης συμμάχων.